ครั้งแรกกับตำรวจสาวผู้เกรี้ยวกราด

บทบาทของตำรวจนั้น แน่นอนภาพพจน์แรกที่นึกถึงก็ต้องเป็นผู้ชาย ต้องอาศัยความคล่องแคล่ว ว่องไว และมีความกล้าหาญชาญชัยเพื่อที่จะสามารถปฏิบัติภารกิจที่เสี่ยงตายต่างๆได้ แม้หลายๆคนอาจจะปฏิเสธอาชีพนี้เมื่อได้ยินชื่อเพียงแค่ครั้งแรก แต่นั้นมันกลับใช้กับผู้หมวดหน่อย ผู้หมวดสาวหนึ่งเดียวภายในแผนกสืบสวนของสภ.แห่งหนึ่งในกรุงเทพ แน่นอนว่าผู้แต่งเห็นเธอ ครั้งแรกแล้วก็รู้อยากมาทำงานทุกวัน แล้วผมไปมีอะไรกับเธอครั้งแรกอีกล่ะ ขอให้อ่านต่อได้เลยครับ

ผมมีชื่อว่า ข้าวโพด เป็นผู้หมวดเหมือนผู้หมวดหน่อยคนสวยคนเดียวในแผนก เห็นผมชมเธอสะขนาดนี้แต่แท้จริงแล้วเธอเป็นรุ่นน้องผมนะครับเพราะเธอเป็นเด็กจบใหม่แล้วมาประจำได้ประมาณ2ปีเอง แต่เพราะความที่เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในแผนกนี้ที่ใครๆก็รู้อยู่แล้วว่า เป็นแผนกที่ต้องเสี่ยงอันตรายเหลือเกิน ไม่คุ้มกับชีวิตที่อาจจะเสียไปได้ง่ายๆ ยังไงเธอก็ผ่านมันมาได้หมดเหมือนกับผู้หมวดคนอื่นๆในแผนก

ครั้งแรก ที่ผมเจอเธอก็รู้สึกตกหลุมรักเลยเพราะความขาวใส หน้าสวย และไว้ผมสั้นมีหน้าม้า เธอเหมาะที่จะเป็นพวกเน็ตไอดอลมากกว่าแต่พอได้ฟังเสียงพูดของเธอ ครั้งแรก แล้ว บอกเลยว่าใครได้เป็นเมียมีขนลุกแน่เพราะเสียงทุ้มเข้มแอบดุๆ เธอเป็นคนที่มั่นใจ แต่ก็ฉลาด รอบคอบ มองคนเก่ง เวลาที่เธอมาทำงาน เธอก็มักจะซื้อขนมนมเนยมาฝากคนในแผนกแทบทุกครั้ง แน่นอนว่า ทุกคนในแผนกมองเธอเป็นเพื่อนร่วมงานที่มีอัธยาศัยดีคนหนึ่ง

มีครั้งหนึ่งที่แผนกสืบสวนของสภ.ผม ได้พยายามจับกุมคนร้านคนหนึ่ง สถานการณ์จะเหมือนปกติอยู่แล้ว หากไม่มีการหลบหนีสะก่อน แน่นอนว่าแผนกผมนั้นทั้งไล่ล่าและตั้งด่านสกัดจับ มีตำรวจนายหนึ่งได้ยิงปืนไปโดนล้อรถที่คนร้ายใช้หลบหนี แล้วรถก็เสียหลักตกลงข้างท้าง ผู้หมวดหน่อยเป็นหัวหน้ารับผิดชอบคดีนี้แล้วได้สั่งให้ตั้งกำลังไว้ หากผู้ร้ายมีอาวุธและพยายามตอบโต้ ให้วิสามัญได้ทันที ผู้ร้ายและเพื่อนนั้นมีอาวุธจริง มีการยิงโต้ตอบกันอย่างระห่ำ แต่โชคไม่ดี กระสุนดันมาโดนอกขวาผมได้รับบาดเจ็บ ผู้หมวดหน่อยเริ่มกังวล จึงหาโอกาส เล็งไปที่หัวใจของผู้ร้ายและยิง ปัง ตัดขั้วใจตายทันที

หลังจากเหตุการณ์ระห่ำครั้งนั้น ทำให้ผมต้องนอนโรงพยาบาลไปอีกหลายวันแม้จะพ้นขีดอันตรายแล้วแต่ก็ยังต้องพักฟื้น อย่างไรก็ตาม โชคร้ายก็ยังมีโชคดี ผู้หมวดหน่อยเป็นเพียงคนเดียวที่มาเยี่ยมผมทุกวัน ผมเห็นน้ำตา ครั้งแรก ก็ตอนนี้เพราะเธอร้องไห้ทุกครั้ง เหมือนไม่อยากเสียผมไป ไม่รู้เพราะห่วงในฐานะเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งหรือเปล่า

แล้วเธอก็ได้บอกสารภาพอย่างตรงไปตรงมาว่า เธอปลื้มผมตั้งแต่ ครั้งแรก ที่ได้เจอแล้ว แต่เพราะเธอเป็นคนที่รอบคอบ เธอจึงแอบสังเกตพฤติกรรมของผมเรื่อยมา ผมตรงสเปคของเธอมาก พอผมถูกยิงเลยเสียใจมากแล้วคิดว่าถ้าผมตายไปคงไม่มีโอกาสได้บอก เลยรีบบอกๆเสียตอนนี้ ผมร้องไห้เลยเพราะผมก็ชอบเธอเหมือนกัน หลังจากพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลจนสามารถกลับบ้านได้ ผู้หมวดหน่อยก็ยังคงเป็นห่วงผมจึงได้เสนอให้ผมมานอนที่บ้านใกล้ๆกับสภ. ผมก็ไปนอนโดยไม่คิดอะไร เมื่อขึ้นเตียงมา หมวดหน่อยก็ก้มลงมาจูบปากผมเหมือนจะเซอร์ไพรส์ ผมพยายามผลักมือเพื่อดันเธอออกไป แต่เพราะจูบอันแรงกล้าทื่ทำให้ผมเคลิ้ม เธอถอดเสื้อผมแล้วเลียหัวนม ถอดกางเกงผู้ป่วยแล้วก็โม้กควยให้ โอ้ว โอ่ว ซีดดด เสียงครางของผมขณะที่จับหัวเธอที่ตั้งใจโม้กควยผม ผมอยากจะเห็นนมเธอเป็น ครั้งแรก ก็ดูเหมือนจะใจร้อนไปหน่อยเพราะหลังจากที่เธอโม้กควยผมเสร็จแล้ว เธอแค่ถอดกระโปรงตำรวจและกกนสีดำ แล้วขึ้นคร่อมที่ตัวผม เอานิ้วแหวกหีเล็กน้อย แล้วมือที่ว่างๆก็จับลำควยยัดเข้าไปในหี อย่างน้อยก็ได้เห็นหีเธอเป็น ครั้งแรก เธอควบม้าเก่งๆพอกับไล่จับผู้ร้าย อ๊ะ อ๊ะ อ๊ายยย ซีดดด แตกแล้ว ฟากผมก็แตกตามมาติดๆ ผมเลยแตกใส่หีเธอสะได้ 1ปีถัดมาผมได้แต่งงานกับผู้หมวดหน่อยและมีทายาทสืบสกุลด้วยกัน